Bugun butun kosusturmalari bir kenara birakip hic sebepsiz durmak ve yalniz kendimle olmak istedim. O kadar uzun zaman olmus ki durmayali, bugun DURDUM. Dolu dolu bir gun boyunca durdum.
Gec kalktim yataktan, dusta 10 dk durup cikmak yerine uzun uzun kalip keyfine vardim. Rafta kullanilmadigi icin tozlanan banyo kopuklerini kullanirken, neden bunu bile yapmayali bukadar zaman olmus diye dusundum. Ellerimle pisirdigim kahvemi icerken bir de sigara yaktim. Senelik iznini almis da tek basina 5 yildizli bir otele tatile gelmis birinin keyfini hissediyordum adeta.
Kendinize Olan Ilginizi Kaybetmeyin..
Aslinda yeni yilin gelmesiyle yapilacak bir suru is vardi, hediye almak, yilbasi aksami icin yemek dusunmek, alisveris yapmak vs gibi. Hepsinin farkindaydim ama icimden hicbirini yapmak gelmiyordu. Aklima uzun zamandir almak istedigim fakat yogunluktan alamadigim o kitabi almak geldi. Dukkana gittgimde kitabin uretimden kalktigini ve stoklarinda da kalmadigini ogrendim. Gec kalmistim. Is guc, insanlar derken kendi hayatimi yasamaya gec kalmistim. Bu ufacik bir detaydi ama kim bilir bunun gibi neleri kacirmistim koca bir sene boyunca. Bu sene, dedim kendi kendime, yapmak istediklerimi ertelemiyicem, bu sene onceligim kendim olacak.
Icimden uzun zamandir gormedigim bir arkadasimi gormek geldi. Aradigimda cok heyecanlandi fakat programinin cok yogun oldugunu, o gun gorusmemizin mumkun olamayacagini soyledi. Once uzulur gibi oldum sonra ufacik bir dinlenmenin arkasindan yine program yapmaya basladigimi fark ettim. Oysaki bu bir firsatti, kimsesiz BENi yasama firsati.
Ufak Seylerden de Mutlu Olabiliriz..
Yoluma devam ettim ve kosedeki cafeye girip bir kadeh sarap ve yaninda da enfes bir cafe de paris steak soyledim. Icerisi cok kalabalik degildi, tam istedigim gibi diye dusundum. Yemekleri yerken baska hicbirsey yapmadim, gazete okumadim, televizyona bakmadim, calan muzigi bile dinlemedim, yalnizca yemek yedim. Yemegin lezzetini, sarabin kokusunu icime sindire sindire yedim o enfes yemegi. Cocukken yedigimiz yemeklerin bukadar lezzetli olmasinin sebebi de buydu belki diye dusundum, yemek yemek disinda bir derdimizin olmayisi..
Yeterli oksijeni aldiktan sonra eve gitme karari aldim. Yolda baska bir arkadasim aradi bulusmak icin, bugunu kendime ayirdigim icin gorusemiyicegimi soyledim. Program yok, plan yok, spontene yasayip istediklerini yapmak var yalnizca. Harika bir hayatti bu. Benim hayatimdi.
...
Neden bukadar kosusturuyorum diye dusunuyorum bazen.. Neden dusunmeyi birakmiyor beynim? Iyiki durmusum diyorum sonra, sene de bir gun de olsa, hatirlamaya deger birgun yasadigim icin aferin diyorum kendime.
Umarim siz de bu sene gosteremediginiz tum ozeni gosterirsiniz kendinize, daha cok deger verir, daha cok seversiniz kendinizi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder